YAZAMAZ OLDUK

06.11.2019

YAZAMAZ OLDUK

( 50 yıl önceki isyan )

 

Tüm mekanlarımız doldu zulümle.

Acı kahvemizi dost ve aylece.

Şöyle ağız tadı hemde keyifle.

Kuytu bir köşede İçemez olduk.

 

Her gün ayrı ipte cambazlar gibi,

Nazikliğe davet edeyim sizi..

Her gün Acımadan kırılan kalbi,

Gün geçtikçe tamir yapamaz olduk.

 

Babadanmı kaldı hizmet parası?

Çok acıdır ağır sözün yarası..

Êlin parasıyla köyün ağası

Olunca bunuda yutamaz olduk.

 

Gözünüz çöplükte herşey vız gelir,

Zaman zaman eziyete hız gelir.

Yapıştı enseye bizi kemirir,

Elimiz yetipte sökemez olduk.

 

Asırlık dostları bizden ayırdın.

Kimi tokatlandı,kimin kayırdın.

Söndü çok ocaklar kökten batırdın

Kibriti çakıpta yakamaz olduk.

 

Eştirip giderdi kimi rehvana.

Herkes ayağına vurdun pranga.

Koca şehirde çilingir bulupta,

Kilidi ayaktan açamaz olduk

 

İnsanlık kalmadı düzen bozuldu.

Atılan kazığın boyu uzundu.

Boynumuz çevirip gözlere doğru,

Nediyon diyerek bakamaz olduk.

 

Haşeri çocuklar gibi yırtınma.

Oyuk oyuk yara oldu sırtımda

İn sırtımdan artık bakma kusura.

Gün geçtikçe sizi taşımaz olduk.

 

İpini kopartan doldu vatana.

Yurdunu düşmana satan satana.

Dost düşman karıştı gelde ayıkla ,

Kim kimin nesidir tanımaz olduk.

 

Dertler örüldü hep,garip sırtına.

Bunlar bitermi hiç birkaç satırla..?

Yazabilsem kalem defter alıpta,

Dertleri tarihe kazamaz olduk.

 

Fakir iyce fakir açlık sınırda.

Çeşmenin zincirli bakır tasıyla

Bir yudum suyumuz of kana kana

Oh çekerek şöyle içemez olduk.

 

Buz sarkıtı yere değer oluktan.

Karakış bastırdı donduk soğuktan.

Sayısız yün yorgan çıkmaz sandıktan .

Alıp üstümüze örtemez olduk..

 

Özpınardım gürül gürül akarken

Toklar yiyip aç insanlar bakarken.

Çar çakallar yaka paça sökerken.

Sökülen yakayı dikemez olduk.

 

Şair :Süleyman özpınar..9.Ekim 1969.

Liseye ilk başladığımız yıllardı.