YAVŞAKLAR
Yavşaklarda büyüdü.
Gardaşım artık onlarda bit oldu.
Gayri sırtımızda gezinir.
Bit olmadan önceleri,
Koltuk altında gizlenirlerdi
Ben tanırım o yavşakların 7 ceddini.
Daha yakın zamana kadar.
Benim bedenimdeydi.
Hiç durmaz orda burda dolaşır.
Ne zaman değişsen beyaz çamaşır.
Hoop gelip yine sırnaşır.
Bilmemki bunları kimler nasıl üretir.
Bunları netez büyütür.
Daha yeni anasından doğar,
İnsanın kanını sormaya başlar.
Bana dert oldu bu yavşaklar.
Kayıp olmuştu bir zamanlar.
Şimdilerde bakıyomda yine töredi.
Bir zaman uğraştığımızda pire'ydi.
Hani zıplayıp gezerdi.
Ama onların kolayı vardı.
Gece çıkıp dışarda çamaşır silkelenirdi.
Çoğunluğu ayakları kayan aşağıya düşerdi.
Ya bu yavşaklara ne demeli?
Çamaşırı ne kadar silkelesen silkele.
Hıç duymaz umurları
Birde sana gülerler gayrı.
Sırtına giyersin çamaşırı
Yine sırtında aynı
Bu asrın yavşakları..!
Süleyman Özpınar.
02.12.2017.C.Tesi.
Bu şiirin her türlü telif hakkı kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin almadan kopyalanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suçtur.