HEY İNSAN OĞLU
KAYSI AĞACININ İSYANI
Döktün meyvelerimi yerle bir ettin.
Çatlayana kadarda oturup yedin..
Eskiler için bir teşekkür etmedin.
Çektin baltanıda bedenim kestin?
Ben daha yeni onbeş yaşına girdim.
Yirmibeş sene daha meyve verirdim.
Benimle senin bilmemki neydi derdin.?
Çektin baltayı beni yerle bir ettin..
Gençler hep gelip otururdu gölgemde.
Dalıma uzanan sevindi meyvemle.
Dımdızlak kaldı bura senin sayende.
Şimdi az daha geniş oldumu yerin.?
Hep modaya uydunuz yeşil yaprağa.
Onlarda ne meyve olur ne bir çağla.
Hep heves meyve vermez yeşil ağaca.
Bari meyve yerine yaprak kemirin.
Nolacak ağaç yaprak dökmezse kışın?
Herhalde kış gününde gölgedir aşkın?
Peysajda üçbeş meyve ağacı kalsın.
Çocuk uzanıp daldan bir meyve yesin..
Şair:Süleyman Özpınar.04.12.2015 Şiirin Hası.
Bu şiirin her türlü telif hakkı kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin almadan kopyalanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suçtur.