HER ÂNI FARKLIDIR İNSANIN
Bir insan hep aynı olamaz.
Bazan oruç tutar,bazan namaz.
Bir bakarsın yerinde duramaz.
Bazan susar,bazan aslan kesilip kükrer.
Aynı olmaya,ne beyin müsade eder,
Nede zamanlar...
Bazan güler, bazan ağlar.
Bazan ağlarken içten kanar.
Bazanda ciğerleri yanar.
Dönüp şöyle duraklar,
Ve birde ardına bakar...
İçinden kendi kendine mırıldar.
Hep dolaşır beyninde o eski anılar,
Filim şeridi gibi makaraya sarar,
Beyin jimlasdiği yapar.
Hatırlayıp ardardına sıralar,
Ve seyrine dalar.
Sanki bir dünya gibi insanlar.
İçinde çeşiti fırtınalar kopar.
Bunu sadece kendisi duyar.
Başkalarını ne ırgalar.
O temaş arasında bir hayat yaşar.
Bir sırıtır,Bir somurtur,
Kapanır lambalar ve uykuya dalar.
Başlar rüyalar.
O beyin hiç durmaz,nefes dahi almaz.
Hep bişeyleri,sabaha kadar,
Gurcalar,gurcalar,gurcalar...
Süleyman Özpınar
2014
Bu şiirin her türlü telif hakkı kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin almadan kopyalanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suçtur.