GÜRÜN'DE 70 Lİ YILLAR
Bizim hiç spor Ayakkabımız olmadı..
Bizler alamazdık ama başkalarının vardı
Bizim sogukkuyu lastiklerimiz pekte spor ayakkabıyı aratmazdı.
Önlük ve kitaplar kaldırıp atılmazdı
Gelecek sene mahallenin çocuklarına saklanırdı
Ögretmenler pahalı kırtasiye istemezdi.
Her mahallede mahalle bakkalları vardı.
Onlardan kırık leblebi almak
Veya bir horozlu şeker almak
Bizim en büyük mutlulugumuzdu.
Genelde pişen yemekten komşuyada
Bir tabak yemek gider üstü elbezi ile kapatılırdı.
Giden tabakta bos dönmezdi
Annelerimizin ödünć kapları vardı.
Komşudan ödünç alınan şeker aynı kapla geri verilirdi
Cenazede komşular günlerce yemek getirir,
Acılara ortak olunurdu.
Hele düğünlerde herkes koştururdu.
Gücü yettiğince ellerinden tutulurdu
Biz çocukların ayrı ayrı vazifelri vardı
Oyun oynamaya zamanımız fazla kalmazdı
Kalsa dahi oyuncagımız olmazdı.
Ama doğa ile iç içe idik
Dogal yaşar. Dogal yerdik.
Yatsı vakti..yatsılık yenirdi
Çat kapı misafilige gidilirdi
Hic bir ev sahibi,Saat 22.00 ye kadar pijama giymezdi.
Yemekler bahçedeki ocakta pişer
Kimin ne yedigini mahalle bilirdi..
Ya şimdi.?
Şair:Süleyman Özpınar.23 .06. 2014.Şiirin Hası
Bu şiirin her türlü telif hakkı kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin almadan kopyalanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suçtur.