ESKİ BALTALAR
Balta sapı kırık,köreldi ağzı
Kütük kıra,kıra kalmadı halı
Nostaljik olmuşta süs gibi kaldı.
Yazık her günde bir anımız vardı.
Öyle keskindiki ol sakal traşı.
Her kütük balta,çalıştır başı.
Kaza ile vurduk baltaya taşı
Elimde kaldı o yamılmış sapı.
Nerde bizim eski çelik baltalar.?
Şimdi baltaları döküm yaptılar.
Ah baltasız kalan çıtır odunlar.
Keskin balta arayanlar çoğaldı.
Komşu uyanırdı balta sesine.
Kütükler kalırdı nefes nefese.
Balta koşardı hep kütük peşine.
Kırılmaz kütükler tandıra kaldı..
Süleyman Özpınar.08.11.2016.Şiirin Hası.
Bu şiirin her türlü telif hakkı kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin almadan kopyalanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suçtur.