BİZİM KIZLAR
Bizim kadın ve kızlarımız,
Toplanırdı bahçelere,
Veya bina köşelerine
Daha ziyade dulda ve sote yerlere
Birertanede naylon poşet ellerinde
Yumak yumak iplerde beraberinde
Bir takım şiş, yanında koke
Birde tığ takılı üzerinde.
Bir taraftan dertleşirken
Modellerde dökülürdü,
Sofraların üstüne.
Herkes birşeyler yaratmış,
Kendi kendine.
Havlu kenarı,yastık başı
Masa örtüsü, yorgan ağzı
Gurup aynı gözüksede
Analar ayrı kızlar ayrı.
Kızlar fısıldaşırlar kısık seslerle
Birbirlerine
Nışanlısından,sevdiğinden anlatırdı.
Hemde işlemesini yapardı..
Kanaveçe gözeneklerine tek tek
İncecik kıl gibi iğnelerle
Göz nuru dökülürdü kızlarımızın,,
Haftalaca ,aylarca,günlerce
Akşam olup karanlıklar çökünce
İçeriye geçerlerdi.
Tekrar devam ederlerdi
Gaz lambarı önünde.
Uykuları gelmiş uyuya kalırlardı,
O işlemenin üzerinde.
İğneler batardı ellerine
Uf bile demezlerdi.
http://www.siirinhasi.com/siirler/bizim-kizlar-325.html
Şair:Süleyman Özpınar.15 Kasım 2014 Cumartesi.
Bu şiirin her türlü telif hakkı kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin almadan kopyalanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suçtur.