ANAMIN CEPANELİĞİ

10.06.2020

ANAMIN CEPANELİĞİ

 

Anamın etrafı bir cepane gibiydi..

Mermisi ve silahı asla bitmezdi..

Sofra başında TAHTAKAŞIK'lar,

Anında yapışırdı ellere.

Ama bizde çok yaramazdık be..

Ocağı yakmış pişiriyorsa bazlama.

Hemen tahtanın üzerinde hazır OKLAVA.

Otomatik son gelişmiş haliyle.

Eğer kanadında geçmişse o öpülesi eline.

Hiç af yok, popoya yapışır ardı ardına.

Hele birde elinden kurtulup kaçtınsa.

Yandın öfke çıkmıştır bir kaç katına.

Hemen hazır el bombası.

Uzaklarda değil hemen ayaklarının altında.

Hemde genelde 37 numara.

Sanki şimdinin akıllı mermisi.

Daha geçmeden kapı eşiğini.

Yetişir atılan cepanesi.

Yoklayın birazcık hafızalarınızı.

Mutlaka hatırlarsınız.

Çoğu kişinin poposunda vardır.

37 numara ayak izleri..

İşte o anamın el bombası,

O zamanın meşur Naylon TERLİK' leri...

Ev süpürürken hiç yaklaşma oralara.

Basma,basma o çoraplarla tozlara.

O ottan SÜPÜRGE inmiştir yine popya.

Özleride çok yufka .

İstersen azıcık yalandan ağla.

Sarlır boynuna,

Acıdımı guzuum diye basar bağrına.

Başlar senden daha fazla ağlamaya.

Leğende çimerken soba önünde.

Yada sedir altındaki sulukta

Hazır bekler zaten MAŞRABA elinde.

Sıkıysa ağla .

Bağır,gözüme sabun kaçtı Anaa diye !

Af yok maşraba iner kalkar birkaç yere.

Ama acıtası değildir asla.

Çoğunlukta şaka ile karışık güle,güle.

Bu anlattıklarıma bakıpta

Çocuğunu hep döverdi ana. Sanmayın haaaa..

Köyde yaşayıpta.

Ben şahit olmadım hiç birine.

Diyen varmı acba?

Ah ,ah o günler nerde.?

O günler geri gelsede.

Razıydım anamın tüm mermilerine.

Karşı gelirdim göğsümü gere,gere.

Hepsi kalbime 12 den isabet etsede..!

O mermi dolu ellerinden hasretle,

Öperim ANNE...!

 

Süleyman Özpınar.

30.09.2017.C.Tesi.