50 YIL SONRAKİ İTİRAF

30.10.2022

50 YIL SONRAKİ İTİRAF

Bizim evin yolu fazla yokuş olmasada adamı birazcık terletiyor.

Çarşıdan yürüdüm ama gölgeleri kovalamayıda hiç ihmat etmeden.

Kuru bir yaz sıcağı,güneş o parke taşlarını öyle ısıtmışki taşlar adeta yanıyo.

Tepeden güneş ,yerden parke taşları ,hani derlerya yumurta koysan pişirecek derecede.

Alnımdan sızan o terleri sağ elimin işaret parmağı ile sıyırıp döküyorum.

Sanki alında bir kaynak gibi arkası kesilmeden devamediyor.

Bende eve yaklaştım sayılır.Hemen orda komşu Hasan’ı gördüm.

Elinde küçük bir rulo fırça.birde boya kutusu..

Bahçe kapısı ve bahçe etrafındaki demirleri boyamakta..

Selam verdim,bana arkası dönük,kafayı çevirip baktı,

Hemen başındaki beyaz şapkayı çıkarıp,Elindeki boya malzemeler yere koyduktan sonra,

Hoş geldin abi diyerek sarıldı.Birkaç dakika hoş beşten sonra.

Allah kolaylık versin deyip Hasan arkadaşın yanından ayrıldım.

Zaten bizim evin kapısınada ancak 50 metre kadar mesafa kalmıştı.

Bizim demir kapıya geldim.Demir kapı yarı açık.

Hemen sağ taraf balkon dediğimiz yerde arkası dönük sekide bir bayan oturuyordu.

Bağdaş kurmuş duvara yaslanmış.Boynunda örgüsünün ipi asılı.Elinde örgüsü 3-5 cağ ile çorap örüyo.

Bende ürpermesin diye kapıya hafiften işaret parmağımın arkası ile hafiften tıkladım.

Dönüp şöyle bi göz ucuyla baktı.Daha sonra içeriye seslendi.Have bakarmısın bi herif geldi..

Dedikten sonra ben içeriye girdim ve tam kendisinin karşısında durdum.

Ben karşıda dururken kafayı kaldırıp tekrar yüzüme baktı.Amaaa Sileymen tama gız vallaha şimdi tanıdım dedi.

Şöyle duvara tam yaslandı beni tepeden tırnağa bi daha süzdü.

Sanki gözleri yerinden fırlar gibiydi.İlk sözü şu oldu.

Sileymen gocamışsın la dedi.Derinden bir göğsünü geçirdikten sonra başladı anlatmaya..

Bundan tam 50 yıl önceleri bu kapıdan çıktığın ve geri dönüş saatlarını çok iyi bilir ve takip ederdim.

Bu kapıdan çıkıp erkek tay gibi zıplayarak giderken ,bende şo karşıda bir böyük dut ağacı vardı.Bende onun arkasında yaslı olurdum.

Sen ilerleyip gittikçe bende duvarın ucuna kadar gelip ,sen kayboluncaya kadar hayran hayran arkandan bakardım.

Vay seneler vay diyerek tekrar göğsünü geçirdi.Bende kusura bakmayın ben sizi tanıyamadım dedim.

Tabi tanımazsın ,ben hiç sizin karşınıza çıkmadımki dedi.Dudaklarda bir titrek sesle ismini söyledi.

Gerçekten benim hiç duymadığım bir isimdi.Elindeki örgüyü bırakıp bir müddet daha oturdu.

Daha sonra örğüleri toplayıp bir naylon poşet içine yerleştirip hayırlı günler diyerek çıkıp gitti.

Daha sonra ben evdekilere sordum ,bu kadın kimdi kimin kızıydı diye anlattılar ama hiç tanıyamadım.

 

http://www.siirinhasi.com/siirler/50-yil-sonraki-itiraf-2297.html

Şair:Süleyman Özpınar.Sözeri.